گویش های زبان پشتو

گویش‌های پشتو به دو گونه تقسیم می‌شوند: گونه نرم جنوبی «پشتو» و گونه سخت شمالی «پختو». هر گونه به‌شماری گویش تقسیم می‌شود. گویش جنوبی ونتسی متمایزترین گویش پشتو است.

۱ گونه جنوبی

• گویش درانی یا قندهاری (یا گویش جنوب غربی)
• گویش کاکار (یا گویش جنوب شرقی)
• گویش شیرانی
• گویش ماندوخل
• گویش مروت-بتانی
• گویش ونتسی
• گروه کرلانی جنوبی یا گویش‌های مرکزی

• گویش ختک
• گویش وزیرولا

• گویش داورولا
• گویش ماسیدولا

• گویش بانوچی

۲ گونه شمالی

• گویش مرکزی گیلجی (یا گویش شمال غربی)

• گویش وردک

• گویش یوسفزی یا یوساپزی (یا گویش شمال شرقی)
• گروه کرلانی شمالی

• گویش تانیولا
• گویش قبیله منگل
• گویش خوستی
• گویش زادران
• گویش بانگاش-اوراکزی-توری-زازی
• گویش آفریدی
• گویش خوگیانی