گفتمان تاریخی درخشان نظریه پردازی ایرانی

در لابلای تاریخ ایران به دنبال یافتن چه هستیم؟

تاریخ ایران باستان دارای چه حقایق قابل توجه است؟

جستجو برای شناسایی چه اسناد و مدارکی در گذشته کهن ایران جذاب و لازم است؟

کاربرد علوم تخصصی گفتمان تاریخی، تبارشناسی و دیرینه شناسی چیست؟

چرا باید به دنبال این دست موضوعات بود؟

اصولا هر پژوهش گری در چارچوب سنت های تاریخی خود می‌اندیشد و بر اساس گفتمان اجتماعی که در آن زیسته، توانایی نظریه پردازی دارد. چیزی در ورای سنت های تاریخی و گفتمان اجتماعی هر پژوهش گر امکان مطالعه و تحقیق را ندارد.

تاریخ و تاریخ نگاری از سر داستان سرایی و قصه گویی، کمترین فایده این رشته علمی است.

گفتمان تاریخی، اطلاعات تبارشناختی و دیرینه شناختی فراوانی را در اختیار ما قرار می‌دهد.

نظریه پردازی ایرانی، ویژگی های انحصاری گفتمانی اجتماعی و تاریخی را در خود دارد که آن را از سایر مکاتب فکری و علمی متمایز می‌سازد.

ساخت و ساز ایرانی پارادایم های دانشیک، سبک ویژه ایرانیان در کنکاش های علمی در جهان بینی ایرانی طی قرن های متمادی از گذشته تا کنون است. اقلیم ایران باستان تا امروز از رویدادها و اندیشمندانی برای نظریه پردازی بهره می‌برد که مجموعا برآیند آنها را سنت ها و گفتمان تاریخی ایران و ایرانیان می‌نامند. اصولا نظریه پردازی در زمینه ها و گرایش های گوناگون علمی وابسته به حضور موضوعات مورد بحث در گفتمان تاریخی آن جامعه است. 

دستور زبان پدیدارشناسی، صلاحیت فنی و اعتبار تخصصی خود را از گفتمان تاریخی ایران و ایرانی اخذ کرده است. بر اساس مطالبی که در این درگاه الکترونیکی ارایه شده است سابقه نظریه پردازی جهان شمول ایرانی به عصر باستان و دوران هخامنشی بازگشت می‌کند. بدون تردید گفتمان ایرانی در تعامل با گفتمان یونان باستان، خاستگاه دانش و خردورزی جهان بوده است. سپیده دم تاریخ علم بدون تعصب و پیش داوری، حضور تفکر ایرانی را تایید می‌کند. 

بازنمایی اطلاعات تبارشناختی و دیرینه شناختی هر پدیده در هر جامعه در زبان آن جامعه صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر تبارشناسی و دیرینه شناسی و گفتمان اجتماعی پدیدار در زبان و با زبان انجام می‌شود و چیزی نیست که از بیرون به پدیده ها و زبان ها تحمیل شود. در واقع زبان هر جامعه شامل همه اطلاعات بالقوه و بالفعل پدیدارهاست. زبان است که پدیدارشناسی می‌کند و اندیشیدن در باره آنها را میسر می‌سازد.

سابقه تاریخی نظریه پردازی ایرانی علیرغم کاستی ها و افول آن در قرون میانی و گذشته نزدیک، قابل انکار نبوده و نیست. ما در پیدایش و گسترش بسیاری از جنبه های علم، فناوری و تمدن جهانی نقش بی بدیل داشته ایم. از این رو ارایه نظریه ای جهان شمول برای حل مشکلات زندگی انسان معاصر، قابل توجه و کاملا پذیرفتنی است. نوآوری دستور زبان پدیدارشناسی این است که به پشتوانه گفتمان تاریخی خود با عبور از سنت های تقلیل گرایی و روش های ناکارآمد تقلیل گرایان با بهره گیری از زبان به عنوان سازنده اندیشه، حقیقت پیچیده پدیده ها را آشکار می‌سازد.