کاربرد دیرینه شناسی در دستور زبان پدیدارشناسی

دیرینه شناسی آثار تاریخی و ماقبل تاریخی در ایران زمین در دستور زبان پدیدارشناسی از اهمیت بسیاری برخوردار است. در سایت دستور زبان پدیدارشناسی، هزاران اثر تاریخی معرفی شده است. هر اثر تاریخی با ویژگی هایی چون شناسه ملی، نام اثر، نشانی اثر، قدمت تاریخی و تاریخ ثبت اثر معرفی شده است. مطالعات میدانی نشان می‌دهد که جای جای این کشور مملو است از نشانگان گفتمان اجتماعی و تاریخی. این آثار شامل محوطه های باستانی، غارها، مسیرها، رودها، تپه ها، گورستان ها، خانه ها، مساجد، امام زاده ها، آتشکده ها، برج ها، قلعه ها، چاه ها، آب انبارها، یخچال ها، باغ ها، کتابخانه ها، مدرسه ها، مکتب خانه ها، بازارها، قصرها، شهرها و ... همه و همه نقاط گفتمانی اند که در کنار هم قطعات و سپس رشته های گفتمانی را تشکیل می‌دهند. قدمت تاریخی این آثار نشانه بارز حضور تاریخی و گفتمان اجتماعی ایران و ایرانیان در دوران باستان، میانه و نو است.

از زمانی انسان در جهان، خود و دیگران را شناخته است ما بر اساس اسناد و مدارک قابل اطمینان در کره زمین بوده ایم. از ماقبل تاریخ تا کنون، ایران و ایرانی حضوری درخشان در جهان داشته است. دستور زبان پدیدارشناسی از میان اقیانوسی از آثار تاریخی سر برآورده است و گفتمان خود را از گفتمان تاریخی و اجتماعی از دیرباز تا حال دریافت کرده است. اندیشه ایرانشهری، حکمت خسروانی و فرهنگ باستانی در واقع میراث دار گفتمان تاریخی ایرانی است. هر کوی و برزن در این کشور، نشانگان گفتمانی را در خود دارد که گذشته، حال و آینده ما را به هم می‌پیوندد.

اتصالات و ارتباطات گفتمانی در موضوعات مرتبط با دستور زبان پدیدارشناسی توانسته است تا ظرفیت تحققی را برای شکل گیری دستگاه نظری دستور زبان پدیدارشناسی فراهم کند. دیرینه شناسی ایران و ایرانی، سراسر افتخار و نوآوری است که همگام با گفتمان اجتماعی هر دوره تاریخی، بروز و ظهور یافته است. دستور زبان پدیدارشناسی در واقع زبان دیرینه شناسی ایران است که ریشه در اعماق ماقبل تاریخ دارد. دستور زبان پدیدارشناسی با دیرینه خود در عصر حاضر قابل شناسایی است و بدون آن هیچ است.