معرفی زبان پشتو

زبان افغانی (پشتو) یکی از زبان های عمده ومهم زبان های ایرانی بوده و عمدتا درساحه افغانستان وپاکستان  مردم به آن صحبت می‌کنند.در قلمروی افغانستان گوینده گان زبان افغانی به صورت تقریبی چهارده ملیون نفر بوده ،کمتراز پنجاه در صد نفوس کشور راتشکیل میدهند.(۱،ص.۴۶).

تعداد پشتون ها در پاکستان بیشتر از سی ویک ملیون نفر است وهفده فیصد نفوس آن کشور رادربر میگیرد.درسایر کشورها( مانند: ایران ،هندوستان،کشور های اروپایی وغیره) نیز یک تا یک ونیم ملیون نفر اهالی پشتون تبار  اقامت دارند.بدین ترتیب  رقم عمومی اهالی پشتون در جهان به چهل وپنج ملیون نفر بالغ گردیده و واز نگاه تعداد یکی از ملیت های بزرگ ایرانی زبان راتشکیل میدهند.(۲،ص.۲۸۵).

زبان افغانی (پشتو)  درپهلوی زبان فارسی دری ،زبان رسمی کشور افغانستان است.نام افغانستان به صورت دقیق  معنای «کشور افغانها» را میرساند،مگر تنها  افغان ها به صورت قطع یگانه مردمی نیستند که دراین کشور سکونت دارند ،بلکه درساحه افغانستان مردمان متعدد وگوناگون دیگر،مانند تاجیک ها ،ازبک ها ،هزاره ها ،ترکمن ها ،بلوچ ها ،نورستانی ها وسایرین نیزاز گذشته های خیلی دور متوطن اند،که به زبان های گوناگون به ویژه به لهجه فارسی دری تکلم میکنند.(۶،ص.۳۰۲).اما پشتون ها درپاکستان ازنگاه تعداد پس از پنجابی ها ملیت دوم را تشکیل میدهند.درساحه کشور پاکستان چهار ملیت بزرگ،که  ۹۷٫۴٪نفوس آنرا احتوا میکند،زیست دارند: دو ملیت آن پنجابی ها-۶۴٪ وسندی ها-۱۴٪ که به نژاد گروه هندو آریایی تعلق دارند،دو ملیت دیگر آن ،پشتون ها -۱۷٪ وبلوچ ها -۳٫۵٪ ،که به گروه های کوچک ایرانی زبان مربوط اند.بدین ترتیب مردمان ایرانی زبان در سه چهارم  قلمروی پاکستان بودوباش دارند.

الحاق مناطق اصلی پشتون نشین به قلمروی پاکستان درنتیجه سیاست استعماری انگلیس در سده نزدهم   هنگامی که بخش اعظم مناطق قبایل پشتون در ترکیب هند بریتانیایی گنجانیده شد،تسجیل گردید.در سال ۱۹۴۷ این مناطق به دولت نوبنیاد پاکستان به مثابه میراث خوار استعمار تعلق گرفت.