شعر وطنم ایران از فرشاد جمالی

وطنم، تنم چه باشد که بگویم تنی تو
که تو جانی و سراپا همه جان روشنی تو

وطنم تو بوی باران
به شب ستاره باران

که خوشی و خوش ترینی به مذاق می‌گساران

وطنم، وطنم ایران
همه جانی به تنم
وطنم ایران

من اگر سروده باشم، وطنم تو شعر نابی
من اگر ستاره باشم، وطنم تو آفتابی

وطنم، وطنم ایران
همه جانی به تنم، وطنم ایران

وطنم که شعر حافظ شده وصله ی تن تو
که شکفته شعر سعدی به بهار دامن تو

فرشاد جمالی

مثل راز شعر حافظ
مثل آواز قناری

همچو یاد خوش‌ترین‌ها
همچو باران بهاری

چه سرسبز است این شهر و چه زیباست
زهر جا نغمه‌ای این‌گونه برپاست

کشیده سرد کوهش سر به افلاک
تو گویی آسمانش کرده صد چاک

وطنم، تنم چه باشد که بگویم تنی تو
که تو جانی و سراپا همه جان روشنی تو

وطنم تو بوی باران
به شب ستاره باران

که خوشی و خوش ترینی به مذاق می‌گساران

وطنم، وطنم ایران
همه جانی به تنم، وطنم ایران

من اگر سروده باشم، وطنم تو شعر نابی
من اگر ستاره باشم، وطنم تو آفتابی

وطنم، وطنم ایران
همه جانی به تنم، وطنم ایران

وطنم که شعر حافظ شده وصله ی تن تو
که شکفته شعر سعدی به بهار دامن تو

فرشاد جمالی