شعر وطن از اسماعیل دهقان

وطن تو جان منی، جان من مرو از دست

اگر که جان برود، گو برو که جانان هست

فنا شوند زن و مرد ملتی اولی است

از آنکه نزد ملل سرشکسته گردد و پست

گهی مسیر تو بوده‌ست روم و گه یونان

گهی به قله اهرام مصر جای نشست

وطن نباشد اگر، دین و زندگانی نیست

که زندگانی و دین با وطن بود پیوست

شمرده مهر تو از دین پیمبر اسلام

یقین بری است ز دین، هر که این علاقه گسست

هنوز کوچک‌خان‌ها، هنوز کلنل‌هاست

در این زوایا از ساغر وطن سرمست

غمین مباش تو «دهقان»، هنوز ایرانی

درون رگشان خون وطن‌پرستی هست

اسماعیل دهقان