شعر عشق وطن از توران شهریاری

از عشق وطن عشقی بالاتر و برتر نیست           با عشق وطن عشقی همتا و برابر نیست
 جز عشق خدا عشقی در عالم انسانی            این‌گونه توان‌بخش و کارا و جهانفر نیست
 این‌عشق‌بسی‌کاریست‌چون‌در‌رگ‌و‌خون‌جاریست            همتای چنین نیرو در رخش تکاور نیست
 آری به ره میهن، این بازوی شیرافکن            بر سینه‌گه دشمن جز تیغه خنجر نیست
 این عشق گرانسنگ است، پرورده فرهنگ است            همتای چنین عشقی، گنج زر و گوهر نیست
 در زیر و بم این عشق معراج تواناییست            آن تاب و توانایی در روح سمندر نیست
این عشق بسی والاست، پرقدرت و بی‌همتاست            چون عشق وطن عشقی جز در دل مادر نیست

فر ایران

فرّ ایران ستایش انگیز است            چون شکوه سحر دلاویز است
 از ازل بود و هست و خواهد بود             بر چنین فرّ جاودانه درود
 فرّ ایران فروغ و نور بود             عشق و مهر و امید و شور بود
 آرمانش سعادت بشر است             هم خودآگاه، هم جهان‌ نگر است
 این کهن آرمان ایرانی             شور بخشد بجان ایرانی
 مهر و داد و خرد مرادش هست             این سه همواره در نهادش هست
 هیچ‌گه فر جدا از ایران نیست             گرچه گه‌گاه پرتو افشان نیست
 گاه‌گاهی اگر که شد پنهان             لیک هرگز جدا نگشت از آن
 فرّ ایران به روزگار دراز             بوده در هر زمانه ایران‌ساز
 در شب سرد و تار و توفانی             باز هم کرده پرتو افشانی
 فرّ ایران چو هست جاویدان             تیرگی را زداید از ایران
 این بهین بخشش اهورایی             هست اوج کمال و زیبایی
 چون‌که آن داده خدایی هست             پرتو روح آریایی هست
 می‌ستاییم فر ایران را             فرّ ایران بهتر از جان را