شباهت ها و تفاوت های زبان های جهان

در زبان حداقلی و ابزاری تقریبا همه زبان های جهان از نظر کارکرد و دستور شبیه هم هستند. در همه زبان ها موضوعات گوناگونی پیرامون نقش و نوع واژگان در جمله مطرح شده است. معمولا انواع مختلف نقش و نوع واژگان و روش بکارگیری آنها در جمله ها در دستور زبان های جهان ارایه شده است. از نظر ساختار دستوری تقریبا شباهت های بسیاری در زبان های گوناگون وجود دارد. تفاوت های اندکی در دستور زبان های جهان وجود دارد که دستور زبان ها را در زبان های گوناگون از هم متمایز می‌سازد.

اما در زبان حداکثری بر خلاف زبان حداقلی، متغیرهای اساسی برای تمایز زبان ها از هم وجود دارد که در قاموس تقلیل گرایی و روش های مرسوم تقلیل گرایان بدان توجه لازم و کافی نشده است. زبان منحصرا گنجینه ای از کلمات و قواعد دستوری دشوار نیست بلکه جایگاه (زمان و مکان) گفتمان اجتماعی و تاریخی به معنای اعم آن است. اصولا مولفه های گفتمان اجتماعی، تبارشناسی و دیرینه شناسی هر جامعه در زبان آن جامعه نمایان است و به عنوان سنت های تاریخی، الگوی فهم را در هر جامعه تشکیل می‌دهد. از این روست که بهترین و کامل ترین راندمان فهم در زبان مادری هر فرد انجام می‌شود.

نظر به اینکه گفتمان اجتماعی، تبارشناسی و دیرینه شناسی در جوامع گوناگون با یکدیگر تفاوت های اساسی دارد هر زبان با زبان کاملا متمایز است. روش فهم زبانی است و چون زیرساخت های فهم زبانی است، زبان های مختلف ارایه دهنده فهم های مختلف هستند. بنابراین برخلاف شباهت های ظاهری و تقریبی دستور زبان های جهان،، از نظر آشکار گی حقیقت پدیده از طریق ارایه خدمات فهم و عقلانیت با هم تفاوت های اساسی دارند. این مهم در دستور زبان پدیدارشناسی به عنوان کانون نون اصلی بحث و پژوهش و نظریه پردازی مورد توجه است.

اصولا پدیدارها در هر زبان با دستور زبان و مولفه های گفتمان اجتماعی تاریخی ویژه ای که دارد فهمیده می‌شود. به عبارت دیگر حقیقت پدیده ها در زبان مختلف جهان به شیوه های گوناگون به آشکارگی می‌رسند. نادیده گرفتن این ضرورت مهم زبانی، در نزد تقلیل گرایان موجب شده است که از درک جامع پدیده ها عاجز بمانند و در درک مشکلات زندگی انسان معاصر و ارایه را حل های مرتبط با آنها ناتوان باشند.

بازگشت به زبان اجتناب ناپذیر است.

خیلی زود دیر می‌شود که شده است.

زبان باید از اسارت سنت های ناکارآمد تقلیل گرایی آزاد شود.

راه چاره استفاده از زبان حداکثری است.