پشتو الفبای پشتو را به کار میگیرد که گونه اصلاحشده الفبای فارسی است. در قرن شانزدهم، بایزید پیر روشن ۱۳ حرف جدید را به الفبای پشتو وارد کرد. در طی سالها این الفبا بیشتر اصلاح شد.
الفبای پشتو از ۴۵ حرف و ۴ حرکت تشکیل شدهاست. در نویسهگردانی لاتین، تنش با نشانگرهای ә́، á،ā́، ú، ó، í و é بر روی واکهها نشان داده میشود.
بیشتر واژگان پشتو از ریشه ایرانی شرقی است. با این حال، شمار قابل توجهی از آنها منحصر به زبان پشتو است. پس از قرن هفتم وامواژههایی عمدتاً از فارسی و هندی و عربی (بیشتر از راه فارسی) وارد پشتو شدهاند پشتوی امروزی از انگلیسی، فرانسوی و آلمانی نیز وامواژه دریافت کردهاست.