شعر ایران جان از قاسم صرافان

ایران وطنم جان و تنم خاک رهایی
مهد هنری مامن مردان خدایی
تیری به تنت تا نخورد هست تن من
جان و تن من هردو فدای وطن من
روزی پدری رفت تا زنده بماند
روزی پسری تا پاینده بماند

با یار بمانم منو با یار بمیرم
در عشق تو یک بار نه صدبار بمیرم
سر میدهم اما سر تسلیم ندارم
من آرشم از تیر کسی بیم ندارم
بر خاک بیوفتم که تو آزاد بمانی
از پای نیوفتم که تو آباد بمانی
سلمانمو با عشق در آمیخته کیشم
دلبسته ی یاران خراسانی خویشم
ایران ای جان ای بیشه ی شیران
آزاد بمان شاد بمان خاک من ایران
ایران ای جان ای بیشه ی شیران
آزاد بمان شاد بمان خاک من ایران
ایران ای جان ای بیشه ی شیران
آزاد بمان شاد بمان خاک من ایران
ایران ای جان ای بیشه ی شیران
آزاد بمان شاد بمان خاک من ایران

بذار از عمق این قلب پر از عشق
واسه زخمای تو مرهم بیارم
به روی خاک تو جون میدم اما
محاله پای عشقت کم بیارم
من از خاک عزیزت پا گرفتم
من از چشمای تو دنیارو دیدم
به اسم تو قسم حتی یه ذره
از این خاک و به دنیایی نمیدم
یکی یکی شمردم و حماسه هات یه کوه شد
نوشتم از تو ای وطن یه شعر پر شکوه شد
یکی یکی شمردم و حماسه هات یه کوه شد
نوشتن از تو ای وطن یه شعر پر شکوه شد

پای عشق تو میمانم
سرزمین من ایرانم
خاک پاک تو میبوسم
از شکوه تو میخوانم
بیا وطن بیا وطن
خوشا به پای خاک تو فدا شدن
بیا وطن بیا وطن
خوشا در آسمان تو رها شدن
بیا وطن بیا وطن
به نام پاک و آب و خاک تو قسم
بیا وطن بیا وطن
سه رنگ پرچم تو افتخار من
تویی تو جانم وطن وطن
تو اشتیاقم وطن وطن
تویی امیدم وطن وطن
تویی وجودم وطن وطن
ایران
ایران

قاسم صرافان